ความหมาย : สำนวนนี้มักจะใช้ สอนในเรื่องการคิด อย่า ตีตนไปก่อนไข้ กับเรื่องราวบางอย่างที่ยั้งไม่เกิด คิดมากเกินไป ก็จะทำให้เครียด

ตัวอย่าง :

การเป็นคนคิดมาก ชอบ ตีตนไปก่อนไข้ มักจะทำให้เสียสุขภาพจิต กลายเป็นคนขี้กังวล วิตก บางเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น ก็คิดมาก เก็บมาคิด แต่งเรื่องราวไปใหญ่โต

เรื่องอะไรที่ยังไม่เกิดขึ้น ก็ไม่ควร ตีตนไปก่อนไข้ เก็บมาคิดจนทำให้เครียด แต่ก็ไม่ถึงกับปล่อยปละละเลย ควรเตรียมรับมือให้พร้อมเชนกัน ศึกษาทางหนีทีไล่ ไว้จัดการกับปัญหาที่จะเกิดขึ้น แต่ไม่ต้องถึงกับเก็บมาคิดมากจนปวดหัว เพราะอาจจะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นเลยก็ได้

ความรัก ความเป็นห่วงเป็น คนรอบข้าง ก็มักจะทำให้เราคิดมาก และ ตีตนไปก่อนไข้ เกิดความกังวล กลัวจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น หากจะต้องเดินทางไปในสถานที่ที่มีอันตรายหรือกำลังอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย