ความหมาย : สำนวนนี้มักจะใช้พูดถึงคนที่มีความมานะพยายาม ช่วยเหลือตัวเอง ทำอะไรด้วยตนเอง จน สามารถตั้งตัวได้ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่หวังความช่วยเหลือจากใคร

ตัวอย่าง :

การพึ่งพาตนเอง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน เป็นสิ่งที่ควรทำ เพราะการหวังพึ่งพาคนอื่น มักจะไม่เป็นดังที่หวัง ทำให้เสียเวลา เสียเงินทอง อย่างการหวังพึ่งพาลูกหลาน ซึ่งบางคนก็ไม่ได้ดั่งใจ

การทำอะไรด้วยตนเอง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไม่พึ่งพาใคร จะมีข้อดีอย่างหนึ่ง ในเวลาที่สามารถตั้งตัวได้ ก็จะไม่ต้องตอบแทนบุญคุณ ใคร เพราะความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ร่ำรายมาก คนที่เคยช่วยเหลือ ก็อาจจะเรียกร้องผลตอบแทนมากตามนั้น

การพยายามทำอะไรด้วยตนเองคนเดียว ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน อาจจะมีความยากลำบาก โดยเฉพาะในเรื่องการทำธุรกิจ แต่ก็เป็น เรื่องจำเป็นและมีความสำคัญ เพราะเมื่อกิจการใหญ่โตขึ้น หากมีปัญหาต่งๆ เกิดขึ้น ก็จะสามารถแก้ไขได้ ความรู้เกี่ยวกับการทำธุรกิจ ต้องให้โตแบบปิรมิด การได้ผ่านอุปสรรคต่างๆ จะทำให้แข็งแกร่งรู้วิธีรับมือ