ความหมาย : สำนวนนี้ใช้เปรียบเทียบคนขี้เหนียวหวงแม้กระทั้งสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ต่อตัวเองแล้ว ยังไม่ยอมยก ให้ใคร อย่างขี้หรืออุจจาระนั้นไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ยังจะเก็บไว้อีก

ตัวอย่าง :

มนุษย์มีความเห็นแก่ตัวเป็นนิสัยพื้นฐาน เมื่อเห็นแก่ตัวก็จะหวงข้าวของ หวงสมบัติ บางคนนั้นหวงมาก เก็บทุกอย่าง บ้าหอบฟาง บ้าสมบัติ ในเรื่องความขี้เหนียวของคนเรานั้นบางคนจะเป็นตั้งแต่เกิด และจะเป็นมากเมื่อเริ่มสูงวัย เริ่มแก่ กลัวอดตาย กลัวไม่มี เริ่ม เห็นแก่ตัว จนบางครั้งก็ขาดสติแม้แต่ของที่ไม่ใช้ก็ยังจะเก็บไว้ ทั้งๆ ที่ไม่มีประโยชน์อะไร

ในสังคมชนบทหรือคนสูงวัยจะเห็นได้ชัดเจน ถึงนิสัย ขี้ไม่ให้หมากิน หวงสมบัติทุกอย่าง แม้จะเป็นพี่น้องท้องเดียวกันก็ตาม การ หวงสมบัติ หวงของใช้ หรือขี้เหนียวมาก ก็ไม่ใช่เรื่องดี เพราะทำให้เป็นทุกข์ กลัวคนนั้น คนนี้จะมาขโมย จึงควรปล่อยวางบ้างแล้วชีวิต จะมีความสุข ในโลกนี้ยังมีสมบัติอีกมากมายที่ไม่มีใครสามารถขโมยไปได้ และไม่อยากจะขโมย เพราะไม่มีปัญญา อย่างความรู้ในการ ประกอบอาชีพ ความรู้ในเรื่องการทำงาน สร้างรายได้ การสะสมความรู้ประเภทนี้แทนสมบัติ แทนข้าวของจะดีกว่า เพราะไม่ต้องกลัวว่า ใครจะมาขโมย และไม่ต้องกลัวหาย เพราะอยู่ในสมองอยู่แล้ว ใครก็ขโมยไม่ได้